पाकिस्तान पुरस्कृत दहशतवादाविरुद्ध आॅपरेशन सिंदूरसारख्या अविश्वसनीय शौर्याचे प्रदर्शन एकाच वेळी अनेक गोष्टी सिद्ध करत आहे. यातील सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे जर राजकीय नेतृत्वाकडे दिशा, दृढनिश्चय आणि धैर्य असेल तर ते सर्वात मोठी जोखीमपूर्ण कारवाई करून देशाला सुरक्षित करू शकते. जर राजकीय नेतृत्वाला जनतेचा पाठिंबा असेल, तर संकल्प पूर्ण करण्यात कितीही अडथळे आणि आव्हाने आली तरी त्यावर मात करू शकतो. पूर्वीही हवाई दल, लष्कर आणि नौदल सारखेच होते. असे असूनही २००८ मध्ये मुंबईवरील दहशतवादी हल्ल्यानंतर संपूर्ण देश निराश झाला होता. त्यावेळीही हवाई दल कारवाईसाठी तयार होते, परंतु पाकिस्तानकडून मिळालेल्या प्रत्युत्तरामुळे तत्कालीन मनमोहन सिंग सरकारने कच खाल्ला. जर भारताने त्यावेळी असेच शौर्य दाखवले असते, तर सीमापार दहशतवादाचा धोका काही प्रमाणात रोखता आला असता. जर आज पंतप्रधान मोदी नसते तर भारताने लष्कर, जैश आणि हिजबुलचे दहशतवादी तळ एकाच वेळी क्षेपणास्त्रांनी नष्ट करण्याचे धाडस दाखवले असते का?
मोदींच्या नेतृत्वाखाली, लष्कराने २०१६ मध्ये सर्जिकल स्ट्राईक आणि २०१९ मध्ये हवाई हल्ले करून पाकिस्तानचा बदला समस्या बनू शकतो हा काँग्रेसने कायम पसरवलेला गैरसमज मोडून काढला. यावेळी पाकिस्तान जे काही विधान करते, ते भारतीय लष्करी कारवाई थांबवण्यास तयार नव्हते. त्याचा अणुधोकाही धुसर झाला. जेव्हा नेतृत्वाचे ध्येय देशाची संपूर्ण सुरक्षा आणि आपल्या लोकांच्या जीविताचे आणि मालमत्तेचे रक्षण असते, तेव्हा ते डावे किंवा उजवे दिसत नाही.
पहलगाम हल्ल्यानंतर पंतप्रधान मोदी जाहीरपणे दहशतवादी आणि त्यांच्या आश्रयदात्यांचा नाश करण्याची घोषणा करत होते आणि त्यासाठी तयारीचे संकेतही देत होते. ही तयारी यशस्वी झाली. दहशतवादी तळ उद्ध्वस्त झाले. गजवा-ए-हिंदने वेडा झालेला जैशचा प्रमुख मौलाना मसूद अझहर रडला आणि विचारले की मी का वाचलो?
नि:संशयपणे हा देशासाठी युगप्रवर्तक विजयोत्सवाचा क्षण आहे, परंतु देशातील सामान्य जनता पाकिस्तानला धडा शिकवण्यासाठी आवश्यक असलेली कोणतीही किंमत मोजण्यास मानसिकदृष्ट्या तयार आहे का? जर पाकिस्तानने प्रत्युत्तर म्हणून कारवाई केली आणि लष्करी संघर्ष सुरू राहिला आणि आपल्यालाही काही नुकसान सहन करावे लागले, तर देशाला राजकीय नेतृत्वाच्या दृढनिश्चयासोबत त्याच प्रकारे उभे राहावे लागेल.
अर्थात हे अपरिहार्य आहे, कारण काही लोक यश मिळाल्यास अत्यंत आनंदाच्या मर्यादेपर्यंत जातात आणि थोड्या अडचणी आल्यास अत्यंत विरोध करतात. हे देखील दुर्लक्षित करता कामा नये की मोदी, भाजप आणि संघाचा एक गट त्यांच्या वैचारिक विरोधाला आंधळ्या विरोधाच्या पातळीवर नेत आहे. असे लोक वेडेपणाच्या मर्यादेपर्यंत जाऊन निषेध करण्याचा आणि गोंधळ पसरवण्याचा प्रयत्न करतात.
आज सर्जिकल स्ट्राईक किंवा एअर स्ट्राईकप्रमाणे आॅपरेशन सिंदूरवर प्रश्नचिन्ह उपस्थित करण्याचा कोणाकडेही कोणताही आधार नाही, कारण पाकिस्तान स्वत: म्हणत आहे की, भारताने त्यावर क्षेपणास्त्रे आणि ड्रोन डागले. दहशतवाद्यांचे अड्डे उद्ध्वस्त केल्याचे व्हिडीओ आणि फोटो पाकिस्तानातूनच येत आहेत. जर असे नसते तर कदाचित यावेळी सरकारसोबत उभे असलेले विरोधी नेते सैन्य आणि देशाचे मनोबल खचवण्यासाठी विविध प्रतिक्रिया देत राहिले असते. पुरावे मागत बसले असते. पण यावेळी इंडिया आघाडीतील मुख्य पक्ष असलेल्या काँग्रेस आणि राहुल गांधींनी चांगली भूमिका घेतली आहे हे विशेष. त्यांच्या घटक पक्ष असलेल्या उबाठाचे काही नेते बरळत आहेत, पण ते संपलेले आहेत त्यांना फारशी किंमतही देण्याची गरज नाही. अर्थात कोणी विचारतही नाही त्यांना. पण माध्यमांनी त्यांच्या सकाळच्या भोंग्याला महत्त्व देण्याचे बंद केले आहे हे फार चांगले आहे.
आॅपरेशन सिंदूरनंतर राजकारण आणि समाजाच्या पातळीवर निर्माण झालेले सकारात्मक वातावरण कायम ठेवण्याची गरज आहे. आता पाकिस्तान सुधारेल असे मानणे योग्य ठरणार नाही. जेव्हा जनरल असीम मुनीर यांनी धर्म, कलमा आणि जिहाद हे पाकिस्तानचे विचारसरणी म्हणून वर्णन केले तेव्हा ते केवळ त्यांचे वाईट विचार नाहीत तर पाकिस्तान हा भ्रष्ट विचारसरणी असलेला देश आहे आणि म्हणूनच त्यांना केवळ काश्मीरच नव्हे तर संपूर्ण भारतावर कब्जा करण्याचा भ्रम आहे हे दाखवून दिले. पाकिस्तानच्या तथाकथित उदारमतवादी चेहºयांची भाषाही कशी बदलली आहे ते आपल्यासमोर आहे.
जम्मू आणि काश्मीरमधील कलम ३७० रद्द करणे हा पाकिस्तानच्या विषारी विचारसरणीविरुद्धचा घटनात्मक हल्ला होता, परंतु देशातील अनेक लोक हे समजून घेण्यास तयार नव्हते. हे या लोकांचे विशेषत: काँग्रेस नेत्यांचे आत्मघातकी वर्तन आहे. सर्व बाजूंनी शत्रूंनी वेढलेल्या इस्रायलची तुलना भारताशी पूर्णपणे होऊ शकत नाही, परंतु भारताचे दोन शेजारी देश पाकिस्तान आणि बांगलादेशदेखील धार्मिक कट्टरतेने ग्रस्त आहेत आणि चीनदेखील भारताचा हेवा करतो आणि पाकिस्तानचा आश्रयदाता आहे. गजवा-ए-हिंदची चर्चा करणारा देश हा कायमचा धोका आहे. या धोक्यापासून नेहमीच सावध राहिले पाहिजे, कारण पाकिस्तानमधील लोक भारताविरुद्ध जिहादच्या नावाखाली स्वत:चे बलिदान देण्यास तयार आहेत.
आॅपरेशन सिंदूरच्या यशाची घोषणा करण्यासाठी कर्नल सोफिया कुरेशी आणि विंग कमांडर व्योमिका सिंग यांना आणून भारताने हा संदेश दिला की जर पाकिस्तानी दहशतवाद्यांनी भारतीय महिलांचे वैवाहिक जीवन उद्ध्वस्त केले तर त्यांनी आणि त्यांच्या मालकांनी नष्ट होण्यास तयार असले पाहिजे. नि:संशयपणे, आॅपरेशन सिंदूरचे नेत्रदीपक यश अभिमानाचा क्षण आहे, कारण १९७१ नंतर स्वतंत्र भारताच्या इतिहासातील हा दुसरा ऐतिहासिक क्षण आहे, परंतु तो पूर्णविराम नाही. आॅपरेशन सिंदूर ही जिहादी धोक्याचा पूर्णपणे नाश करण्याची फक्त सुरुवात आहे. देशवासीयांनी आपल्या खंबीर नेतृत्वाबरोबर सकारात्मकतेने राहणे हेच आपले याक्षणी कर्तव्य आहे.
